၁၃ ဂဏန္းေတြနဲ႔ ေမြ႔ေလ်ာ္တဲ့ ဘ၀ တစ္ခု

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဇြန္လ ၁၃ ရက္ ေန႔မွာ တစ္ႏွစ္နီးပါး စိတ္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္ေလွာင္ပိတ္ေနမႈဘ၀ တစ္ခုထဲကေန ႐ုန္းထြက္ဖို႔ အခြင့္တစ္ခုရတယ္။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ဆက္ဆံလုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ဒီေန႔မွာပဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ အျပင္လူအေနနဲ႔ ေမ်ာက္သစ္ကိုင္းလြတ္သြားတဲ့ဘ၀ တစ္ခုလို႔ ေျပာခ်င္ေျပာၾကမယ္။ ငါ့ရင္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ ရင္ထဲမွာ ေပါ့ပါးသြားတဲ့ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈက တစ္ဘက္၊ ေနာက္ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းကို ဆက္ဖို႔ အဆင္ေျပပါ့မလားဆိုတဲ့ တထင့္ထင့္ စိတ္ကေလးက တစ္ဘက္။
ငါ့အတြက္ ဘ၀ ဆိုတာဒါပါပဲ။ ငါယံုၾကည္ရာ ဘ၀၊ ငါေပ်ာ္႐ႊင္ရာဘ၀ တစ္ခုအတြက္ ဘာမဆို ငါ စြန္႔ခြာႏိုင္ခဲ့တာပဲ။ မျမင္မကန္းဘ၀ေတြထဲကို တစ္ဖန္ျပန္၀င္ၿပီး ငါစြန္႔စားရဲရဦးမွာေပါ့။ အေမ့ကိုေတာ့ သတိရတယ္။ အေမကေတာ့ ငါ့စိတ္ကို အရင္လိုပဲ ေကာက္ခ်က္ျပဳဦးမွာပါ။ အေမရယ္ ဘ၀မွာ စြန္႔စားျခင္းဆိုတာ မရွိရင္၊ အနိမ့္အျမင့္ ေတြၾကားမွာ ကစားၿပီး မေနရရင္ ကၽြန္ေတာ္ မေနေပ်ာ္ဘူးအေမရယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ ဒီမွာ ေနာက္ဆံုးေနခြင့္ရွိမယ့္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကို စြန္႔ခြာလာတဲ့ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ ေန႔ပဲ အေမေရ။ အဲဒီေန႔မွာ အေမ့ေျခဖမိုးေပၚ ကၽြန္ေတာ္ နဖူးတိုက္ ရွိခိုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုခဲ့တာကို သတိရတယ္။ ဒီတစ္ခါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မငိုတတ္ေတာ့ဘူး အေမ။ တကယ္လို႔ အဲဒီေန႔မွာ ဒီႏိုင္ငံကို ကၽြန္ေတာ္ စြန္႔ခြာခဲ့ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ ငယ္က်င့္အတိုင္း ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္အတြက္ ေနာင္တရမိဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔ေလးကို တိုက္ဆိုင္လြန္းတဲ့ ၁၃ ဂဏန္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ရဲ႕ေန႔အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ဒိုင္ရာရီထဲမွာ ေရးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို ဒီတစ္ခါလည္း နားလည္လိုက္ပါဦး အေမရယ္။